کد مطلب:42415 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:28

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

هابيل و قابيل و فرزندان حضرت آدم(ع) با چه كساني ازدواج كردند؟

و اما ازدواج فرزندان آدم به چه نحوي صورت گرفته است كه بايد در جواب بگوييم: ازدواج فرزندان آدم بايكديگر صورت گرفته است به خاطر اينكه در قرآن آمده «{/Bوَ بَثَّ مِنْهُما رِجالاًكَثِيراً وَ نِساءً{w15-21w}{I4:1I}/}؛ از آن دو (آدم و حوا) مردان و زنان فراواني در روي زمين منتشر ساخت» (نسأ آيه 1). اگر در پديد آمدن نسل از آدم و حوا غير هم نقش داشت بايد قران مي فرمود: «و بث منهما و من غير هما» و حال آنكه اينگونه نفرموده است افزون بر آن مرحوم طبرسي حديثي از امام سجاد (ع) چنين نقل مي كند كه آن حضرت در ضمن گفتاري كه به مردي قريشي بيان داشت جريان ازدواج هابيل را با بلوزا خواهر قابيل همچنين ازدواج قابيل را با قليما خواهر هابيل شرح مي داد به او فرمود: اين مطلب را انكار مكن چه آنكه روش الهي براين جاري شده است مگر نه اين است كه خداوند زوجه آدم را از خود او آفريد وسپس براي او حلالش كرد... تا آخر حديث. علامه طباطبايي در توجيه اين نظريه مي فرمايد حكم ازدواج يك حكم تشريعي و تابع مصالح و مفاسد است و حكم تكويني نيست كه قابل تغيير نباشد زمام چنين حكمي به دست خداست از اين رو ممكن است روزي به خاطر ضرورت از جانب خدا حلال گردد افزون بر اين نمي توان گفت فطرت با اين ازدواج مخالف است به لحاظ اينكه متمايل نبودن طبع نه از آن جهت است كه از آن تنفر دارد بلكه به جهت آن است كه اين را موجب اشاعه فحشأ و اعمال زشت و از بين رفتن غريزه عفت مي داند و اما در جامعه آن روز كه فقط چند خواهر و برادر بوده اند با در نظر گرفتن مشيت خداوند عنوان فحشأ صدق نخواهد كرد گذشته از آن ازدواج خواهر و برادر براي مدتي طولاني در بين مجوس شايع بوده است. حاصل مطلب اين كه چه اشكال دارد كه به طور موقت براي گروهي به خاطر ضرورت اين گونه ازدواج مباح باشد. براي آگاهي بيشتر ر. ك: 1- ترجمه تفسير الميزان ج 4 ص 239 - ج 16 ص 399 2- سبحاني جعفر منشور جاويد ج 4 ص 198 ج س 2 -اگر پذيرفتيم ريشه انسانها به حضرت آدم و حوأ تنها مي رسند بايستي قبول كنيم كه انسانهاي موجود همه با هم خويشاوندي دارند گر چه يكي سفيد است و ديگري سياه و... البته متوجه اين نكته باشيم كه براي خاطر تنظيم زندگي قوانين خاص ميان انسانها وضع گشته خواه از سوي خدا و خواه از طرف خود انسانها. اين نوع قوانين قوانين اعتباري اند كه گاهي ممكن است مسائل تكويني در آنها ملاحظه نشده باشد. قوانين موجود در مسأله ارث و مانند آن از اين نوع قواني